Kalligrafie is de kunst om scripts zo te schrijven dat de schoonheid wordt uitgedrukt van wat er wordt geschreven in de vorming van de letters zelf.

Kalligrafie claimt oude wortels in de eerste geregistreerde uitdrukkingsvormen: de grotschilderingen van onze voorouders zo'n 25.000-30.000 jaar geleden. Uiteindelijk werd deze vorm van picturale communicatie rond 3500 voor Christus gestileerd. met de ontwikkeling van Egyptische hiërogliefen. De Feniciërs volgden rond 1000 v.Chr. met een van de vroegste alfabetten - een geheel ander schrijfsysteem doordat elk symbool een geluid vertegenwoordigde in plaats van een idee of afbeelding. Het Fenicische alfabet werd door veel volkeren overgenomen en aangepast, ook door de Grieken. De Romeinen pikten het Griekse alfabet op en pasten het aan het Latijn aan.

Latijn brengt ons bij het begin van wat veel mensen moderne kalligrafie noemen. Het was de taal van de almachtige kerken van de Middeleeuwen toen monniken tot de enige geletterde leden van de samenleving behoorden. Een van hun taken was het op papier zetten van het woord van God, door oude teksten in sierlijke boekdelen te schrijven om te worden gelezen door de heilige elite en royalty's. De monniken doordrenkten het schrift met een bloeiende stijl die glorie zou toevoegen aan de letters zelf, alsof ze de inscripties de heilige woorden die ze overbrachten, waardig zouden maken. De stijl was ook economisch smal om duur papier te besparen. Het werd bekend als gotisch en was de oorspronkelijke vorm van Europese kalligrafie zoals we die tegenwoordig kennen.